Collectie-item
Aglaïa
Instelling/bron: Museum Helmond
De Franse beeldhouwer Aristide Maillol (1861-1944) wijdde zijn meeste beelden aan het vrouwelijk naakt, waarbij hij het statische, serene karakter van de figuur en de daarmee samenhangende monumentale kwaliteiten wil benadrukken. Bij het maken van ‘Aglaia’ (1930) is hij geïnspireerd door zijn toenmalige model en muze Lucille Passavant. Maillol geeft het de naam ‘La Nymphe’ mee. In datzelfde jaar neemt hij het op als centrale figuur in een driedelige beeldengroep die later de titel ‘Les trois Nymphes’ krijgt. Het is niet precies bekend hoe het beeld aan de huidige titel ‘Aglaia’ is gekomen. Aglaia is een van de drie gratiën (godinnen die Venus dienen). Deze gratiën zijn de personificatie van gratie en schoonheid. Het beeld is kenmerkend voor het werk van Maillol. Het glad gepolijste vrouwenlichaam is ontdaan van elk afleidend kenmerk. Wat overblijft is een sensueel en vervolmaakt, zuiver lichaam dat in al zijn eenvoud beantwoordt aan het klassieke ideaal van harmonie en innerlijk evenwicht. De vrouw straalt een evenwichtige, universele schoonheid uit. Ze heeft zich teruggetrokken in haar eigen lichaam en laat de wereld om haar heen aan zich voorbijtrekken.