Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
As ik dood zè maagde gij ‘m hebbe.
’t was werrem en nie zon klein bietje Wij liepe mee onzen hoed aon dur Loon naor de mert
Zoas alleman mee tèèd zat op de vrijdaggemèèèrrege. Kik nou! zi onzen aachterbuurman Hoed en Hoed, maar dêes twee hoei zen nog nie zo schon as men pet.
Hij droeg gin pet dus ik zeg kunde dè ok bewèèèze. Jao zittie ut ies unne pet meej ne propellor en die goi draaie op zonne-energie en dan heddet lekker fries. De vraog werrum ie um dan dezen bloedheten dag nie ophai vile zommer van men tong.
Dun èègenèèr van dêes pet deej men toen de vollegende belofte: Waorvan akte.
As ik dood zèn maagde gij ‘m hebbe, ik zeej: Daor haaw ik oe aon, mar ik vuulde meteen dè dè ingewikkeld waar. Ik gao de rêegelen zittie zonder blikken of blôozen. Ik kan nie wochten zeg ik mistal as er iets fèèns int vurrutzicht komt mar jè, dè kos ik netuurlijk ok nie maoken. We muikelen mar aon… Zinnik.
Aonmèùkelen betekent doorsukkelen, aanmodderen. Het is een afleiding van mèùke, dat ‘aanrommelen’ betekent, Oorspronkelijk betekende het: ‘fruit bewaren om het verder te laten rijpen’.