Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Witte nog, meense, da’k ’t de vurrege kjeer gad em oover trouwe? En da daornaor pas de kinders mochte komme?
Nouw was ’t wel zoow, da tie kinders d’r zoow gaauw moogelek moesse komme, liefst neege monde naor ’t uuwelek al. En daornor zoow veul moogelek, net zoow laank tot ’t nie mir gieng. Dan adde oew plicht gedaon en waorde gezeegend meej ’n grwoot uisouwe. Dan waorde rèèk aon kinders en daordur zoow aarem.
’t Sprik vanèèges, da t’r daorbij nogal ’s iets verkjeerd gieng. Vrouwe stiereve in ’t kraombed, veul kinders leefde mar effekes. Van de grwoote n’woop meej kinders wiere d’r nie zoow jeel veul volwasse, in de reegel.
Wa d’ok veul vurkwaam: da vrouwe n’in verwaachting … ’n misval kreege.