Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Unne goeiendag allemòl,
Ès ge vandaag d’n dag veul kijnder het, dan worde daor op òngekeeke. Zoo spraake wij Harrieje op ons buurtfist. Harrie verslet ’m nie mi pisse; hij hi al aacht jong. We kriegen ’t ’r oover dè’t in deezen ted toch eigelijk nie mer verantwoord is um ons overvol wirreld op te skùppe mi nog zóveul meer minse.
‘Ja, hoo’s,’ verweerde Harrie z’n èige, ‘dè li nie òn men.’
We luisterde wè d’r ès ùitleg wijer gonk komme.
‘Ons Anna hurt al lang nie goewd,’ zin Harrie, ‘èn ès wij saoves nor bed gòn, vraog ik alt: ‘gòn we slaopen of wè?’ èn ons Anna ruupt alt mee: ‘Wè!’ èn zoo kùmt ’t dè ons vrouw d’r wir innen in d’n oove hi.