Sommige van die overbekende namen komen we nog dagelijks tegen in de winkel, zoals Red Band, snoepgoed dat al sinds 1928 in Roosendaal van de band rolt, of Peijnenburg Koek, in 1883 voor het eerst gebakken in Geldrop. Ook Unox, dat sinds respectievelijk 1937 en 1957 rookworsten en soepen produceert in Oss en de broodtrommels en afvalemmers van Brabantia, nu een wereldconcern, dat in 1919 melkbussen begon te maken in Aalst, zijn nog steeds overal bekend.
Een doosje van Velasques-sigaren. (Foto: Alf van Beem, 2013, Wikimedia Commons)
Al is Nederland, met de Kempen als centrum, nog altijd een van de grootste sigarenexporteurs ter wereld, productie vindt hier nauwelijks nog plaats. De Brabantse sigarenindustrie is erfgoed geworden. Het cultureel centrum van Valkenswaard heet bijvoorbeeld De Hofnar, als een verwijzing naar de sigarenfabriek van die naam die ooit op deze plek vlakbij de Markt stond. Hofnar was bepaald niet de enige sigarenfabriek van Valkenswaard. Er hebben er in de loop van een eeuw zelfs meer dan tweehonderd bestaan. Het is wel een van de grootste sigarenfabrieken van Nederland geweest, die kort voor de Tweede Wereldoorlog meer dan duizend arbeiders in dienst had.
Een Karel I-sigarenblikje. (Foto: Alf van Beem, 2014, Wikimedia Commons)
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 242.