De boerderij lag namelijk als enige in Nederland buitendijks. Te midden van een kwelder in wat lange tijd een getijdenlandschap was, stond de boerderij op zijn vloedheuvel, met daaromheen een laag dijkje dat bij springtij of bij storm het zoute water op afstand moest houden.
In 1983 maakte de afdamming van Het Markiezaatsmeer aan deze situatie een einde. De boerderij ontleende zijn naam aan het middeleeuwse dorp Hildernisse dat iets ten westen daarvan was gelegen, dicht bij de toenmalige loop van de Schelde. Het dorp ging bij stormvloeden in de eerste helft van de zestiende eeuw ten onder en verdween in het Verdronken Land van het Markiezaat.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Van Uytven, R. (red.), Geschiedenis van Brabant, van het hertogdom tot heden, Zwolle, 2004.
Kolman, C. e.a., Noord-Brabant, Zeist, 1997.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 127.