De dadendrang van het Bredase stadsbestuur richtte zich in de jaren zestig op de oude stadshaven, waarvan de kademuren nog dateerden uit de zestiende eeuw. Stilstaand water en gebrekkig onderhoud hadden hem tot een bron van stank en vervuiling gemaakt. Door de haven te dempen kon Breda bovendien meer ruimte bieden aan de auto, toentertijd nog de heilige koe van gemeentebesturen en middenstanders.
In 1965 werd hij daadwerkelijk dichtgegooid. Het tracé werd onderdeel van een doorgaande route in de stad en bood tegelijk plaats aan een ondergrondse parkeergarage, maar de vreugde over deze moderne verworvenheden was van korte duur. Al in de jaren tachtig gingen stemmen op om de oude haven weer uit te graven, wat tussen 2004 en 2008 ook daadwerkelijk gebeurde.
Toen het water zijn historische plek in de binnenstad weer terug had gekregen, verstomde de kritiek op de kosten van deze operatie.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 183.