Abderrahim Khzane over zijn ervaringen in Nederland

Abderrahim Khzane (1964) is geboren in Kenitra in Marokko. Als jonge student kwam hij op vakantie naar Nederland, maar hij koos er uiteindelijk voor om zich hier permanent te vestigen. Hij schreef zich in bij een school in Utrecht om de Nederlandse taal te leren om daarna verder te studeren, maar door de te hoge studiekosten koos hij er uiteindelijk voor om te gaan werken. Op deze manier kon hij zijn familie trots maken en financieel ondersteunen. In november vertelde hij in een interview met Isaiah Jiménez van Brabantserfgoed.nl over zijn leven en ervaringen in Nederland.

Leven in Marokko

“Ik ben geboren in Kenitra, een rustig en mooi plekje ten noorden van de hoofdstad Rabat. Het is in 1912 gesticht. Vroeger werd de haven die aan de rivier lag gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog door Frankrijk. Marokko was in die tijd namelijk gekoloniseerd door de Fransen. In Rabat heb ik nucleaire fysica gestudeerd aan de Mohammed V universiteit. Het waren toen turbulente jaren in Marokko. In het jaar ’84 waren er veel stakingen in Marokko. De politie tolereerde niks en koning Hassan II (1929-1999) regeerde met een harde hand. Ik kon daardoor niet mijn school afmaken.”

 

Nederland

“In eerste instantie kwam ik vanwege mijn vakantie naar Nederland. Door de stakingen in Marokko kon ik toen niet naar school gaan. Daarom wilde ik niet meer teruggaan. In Nederland woonde al een broer en zus van mij. Toen ik aankwam viel mij op dat Nederland een heel gastvrij en goed georganiseerd land was. Het was een kikkerlandje met heel weinig inwoners, maar men was bereid om je te helpen indien je hulp nodig had. Het eerste wat mij opviel was dat iedere wijk een voetbalveldje had. Ik als voetballiefhebber vond dat erg leuk om te zien. In Marokko heb ik namelijk altijd gevoetbald. Toen ik in Nederland aankwam heb ik mij gelijk bij een voetbalvereniging ingeschreven. 

Toen ik aankwam in Nederland heb ik mij, op advies van een vriend, ingeschreven bij een school in Utrecht om de Nederlandse taal te leren. In Marokko had ik de havo afgerond en was ik in bezit van een propedeuse. Uiteindelijk werden de studiekosten mij te hoog en heb ik er voor gekozen om te gaan werken. Ik heb op allerlei verschillende plekken gewerkt. 

Als je als Marokkaan studeert hebben jouw ouders veel vertrouwen in je. Ze investeren in je zodat je later iets terug kan doen voor hen. Ik heb dus niet alleen gestudeerd voor mijzelf, maar ook voor mijn familie. Toen ik ging werken verdiende ik goed en kon hen geld sturen. Naar mijn gevoel had werken dezelfde uitkomsten als studeren. Ik verdiende goed en kon mijn familie trots maken door hen financieel te ondersteunen. Dit is ook wat zij hadden verwacht van mij. Ik heb er geen spijt van dat ik ben gestopt met studeren. Ik ben goed terecht gekomen en ben daar trots op.” 

 

Normen en waarden

“Ik ben opgegroeid met bepaalde normen en waarden. Ik ben van mening dat iedereen elkaar moet behandelen met respect. Je moet zorgen voor de ouderen en je mag niet aan andermans spullen zitten zonder dit te vragen. Dit zijn een aantal normen en waarden die ik ook aan mijn kinderen heb meegegeven. Mijn oudste dochter zegt ook tegen mij dat ze mij dankbaar is voor alles wat ik haar heb geleerd. Dat raakt mij en maakt mij een trotse vader. Ik ben blij dat mijn kinderen goed zijn opgevoed en goed terecht zijn gekomen.” 

 

Integratie

“Vroeger konden de Nederlanders mensen met een ander kleur accepteren. Dat is helemaal anders nu. Geert Wilders stopt buitenlanders in hokken in de hoop dat mensen ons als tweede- of derderangs burgers gaan beschouwen. Ik merkte zeker wel verschillen tussen de mensen in Marokko en de mensen in Nederland. In Marokko waren veel mensen analfabeet, maar in Nederland waren de mensen veel verder ontwikkeld. Echter zijn de mensen in Marokko heel hecht met elkaar. In Nederland gaan ze op een koude manier met elkaar om. 

Naar mijn mening bestaat een echte Nederlander ook niet. Vanuit alle hoeken van Europa zijn mensen naar Nederland gekomen. Nederland wil helaas niet toegeven dat het een multiculturele samenleving is, maar dat is tegenwoordig niet meer te ontkennen. Ik heb vrienden die juist heel dankbaar zijn voor de buitenlanders. Ze omhelzen dan bijvoorbeeld het Marokkaanse of Turkse eten en vinden dat een verrijking in de samenleving. Het is jammer dat wij dan als Marokkanen in hokken worden geplaatst. Het gaat altijd over Taghi en de Mocro-Maffia. Dat creëert een hun-tegen-ons gevoel. Waarom praten ze niet over Ahmed Aboutaleb of voormalig Kamervoorzitter Arib? Alleen de rotte appels worden uitvergroot. 

Ondanks dit alles ben ik blij dat ik hier leef en een huis heb. Nederland heeft mij een tweede leven gegeven. Ik werk, mijn gezin is hier, ik hou van Nederland. In Nederland heb ik ook mijn vrouw leren kennen die toen in Den Bosch woonde. Ondanks dat ik in Marokko ben geboren voel ik mij Nederlander en Marokkaan tegelijkertijd.