Eila, stop!
Dees wor gin leuteg lief liedje vor kleine kullekes, neeje, dees wor ’n bloeiend betòòg vor de motferse mens die zurregt vor ‘t vrete n’op ons bord. De mens die meschient dan wel somwijle wor weggezet as ‘nne n’arege; ‘n stiegel, stéénezel of nuksel, mar die impessant wèl zurregt vor ons errepels, labbòòne, rebarreber, mangelpeeje, juin, en allerande bééste n’en beesjes: verrekes, koeie, kiepe, errebeesjes, trossebeesjes, brembeesjes en nie te vergete stekebeesjes. Ja ik wit ‘t, zowas ’t ier sta d’is ‘t ‘n éle littenie, mar feitelek is ’t nog veul en veul meer!
Kek, boere zijn van uis uit gin labbekakkers; ze zijn bij de polle!. Z’ebbe n‘t “stik-te-stof-moord” aan al die akeleke menirkes in d’r lakese pakke die wijt weg in D’n Aag of ’n stukske dichterbij in D’n Bos op d’r dooie n’akkertje over zullie éle n’ebbe n’en ouwe zitte te konkelefoeze. Zogenaamd omda d’t ammaal groener mot. Wadd’n ongeparrementeerd geneuk. Logies datte boere dèèr gin fedusie in ebbe. Die wulle gewòòn metter pòòte n’in de klei staan op de Brabantse Wal of In de Kempe n’in de modder tusse de scharrelverrekes.
Groen!
Leer nou ‘nne boer nie over groen. Die zit ‘r z’n éle leve n’al in. ’t Bóeregroen. Of ’t nou ’t sperriegroen is of de groene kool, ‘t mak nie uit. En ik gelòòf datte boere metter mederrene bedrijve d’r allàng vor gezurregd ebbe dasse tegeswoordegs veul en veul minder stikstof uitstòòte asse vroeger deeje. Dèèr ken d’indestrie nog ’n puntje n’aan zuige.
d’Indestrie, die vin datte koeie n’in de wei plek motte make vor nóg meer indestrie. Schoorstééne waar dikke zwarte ròòkpluime vol ellende n’uit ontsnappe zodagge gin and mir vor òòge ken zien. En die t’r vor zurrege dagge gin asem mir ken ale van d’amegteg’eid. Of ze mar élemaal belaajtafeld zijn! Netuur die vor de zogenaamde veruitgang mot wijke. Zo makte van de wèreld ’n annekesnest en kunde d’r gin kop of stèèrt meer van make.
d’Aagse menirkes meuge wa mijn aangaat messenalle metter achterwerrek in de pinnekesdraad blijve n’ange. Ik wit ’t wel or, ze kenne kletse n’as ‘nne bullemesjant, mar ik zien ’t zo: in plek datte boere ’t ammaal motte besjólleme, zouwe z’op ’n pietestalleke gezet motte worre! Zonder boere gin vrete! En daddis ’n waar’eid as een koei!
’n Boer wul nie messene trekker de gròòte weg op motte, n’om de boel te blokkere en de mense wakker te schuddele. IJ wul ’s ochtes om 6 uur messene kroot in de wind errepels ròòie, koeie melleke, gras afrije, kore zaaie, dorse! Bij weer en ontij. Daddis watte boer veul liever doet. En de boerin? Ha! Die sta d’as ’n meulepèèrd achter d’rre vent! En wjj ok!
In ’t dijelekt van Bergen op Zoom