In de negentiende eeuw kwam het postbedrijf in staatshanden. De Postwet van 1850 organiseerde en reguleerde het snel groeiende postverkeer, onder meer met de bepaling dat elke gemeente een postkantoor moest krijgen. In dezelfde tijd verloren afstand en tijd bij het overbrengen van berichten plots hun betekenis toen de elektrische telegraaf aan zijn opmars begon. Aanvankelijk was die vooral in bedrijf bij spoorwegmaatschappijen, maar ook hier deed al snel het staatsmonopolie zijn intrede.
De post- en telegraafkantoren straalden degelijkheid uit en een zekere voornaamheid, als om te benadrukken dat het om een gewichtige zaak ging. Geen wonder dat tientallen postkantoren tegenwoordig de status van rijksmonument hebben, in Brabant alleen al achttien. Inmiddels hebben ze alle een nieuwe bestemming gekregen. Het voormalig post- en telegraafkantoor in Roosendaal herbergt Chinees restaurant ‘De Postkoets’. Bij de keuze van die naam heeft men kennelijk uit het oog verloren dat uitgerekend Roosendaal zowat de eerste Brabantse plaats was waar niet de postkoets maar juist de trein bij het postverkeer werd ingezet.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. Van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 201.