Anonieme getuigenis: zuigelingensterfte

Een Brabantse vrouw vertelde in 2010 aan Erfgoed Brabant over het overlijden van haar te vroeg geboren baby. Vanwege de gevoelige en persoonlijke aard van deze getuigenis is afgesproken om deze anoniem te houden.

De getuigenis is afgenomen in het kader van het project Baby's in Brabant, onderdeel van Levensloop. Dit ging over geboorte, ongeplande zwangerschap, ongewenste kinderloosheid en zuigelingensterfte in Brabant.

"In 1982 raakte ik zwanger, de zwangerschap ging goed tot 25 en een halve week. Toen werd ik ziek en kreeg ik weeën. Opgenomen in het ziekenhuis, waar ik na vier dagen opname ineens ging bevallen. Ik kreeg glashard te horen: 'we kunnen niets meer voor de baby doen en u zal gewoon moeten bevallen'. Na een zeer traumatische bevalling van ruim drie uur in mijn eentje - mijn man was net niet op tijd - werd onze baby geboren. Ik heb hem horen huilen, maar voordat ik kon kijken was de baby weggehaald en mocht ik hem/haar niet zien. Ik hoorde pas maanden later wat het was en hoelang hij geleefd had.

Maar ik heb dat gehoord na veel gesprekken met de verloskundige van het ziekenhuis (die ik toevallig kende, omdat ik op de afdeling had gewerkt). Ik lag ongeveer drie maanden te wachten op ons nieuwe kindje. Ze mocht het me eigenlijk niet vertellen, maar heeft dit toch gedaan. Zij heeft me enigszins gerustgesteld over mijn vraag of hij rustig was overleden en waar hij gebleven was. De plaats wist ze niet, maar hij was bij iemand anders in de kist gelegd om toch begraven te kunnen worden en hij heeft niet geleden volgens haar. Ik ben jaren bezig geweest om te achterhalen waar 'Rutger' aan overleden was behalve het feit dat hij veel te vroeg was.

Ik heb nooit antwoord gekregen. Ik heb samen met de pastoor en andere mensen in Oosterhout een monument opgezet voor deze kindertjes. Ook heeft de pastoor en de gynaecoloog van toen excuses gemaakt over de gang van zaken in de jaren '80 en daarvoor over de behandeling van vrouwen en hun verdriet. Dit is ook tijdens een uitzending van 2 Vandaag een jaar of zes geleden gezegd. Daarin hebben ze mij, de pastoor van het initiatief voor het monument en de gynaecoloog en nog wat meer vrouwen geïnterviewd. Zeer traumatische ervaring die ik nog steeds met me meedraag, ondanks de kinderen die ik nog mocht krijgen."

Deze anonieme getuigenis is onderdeel van het project Baby's in Brabant en hoort bij het thema Levensloop.