Collectie-item
zonder titel
Instelling/bron: Design Museum Den Bosch
collier, bestaande uit samengestelde schakels Collier bestaande uit geschakelde platte perspex ringen waar omheen een gouden bandje gesmeed zit. Chris Steenbergen ontwierp vele sieraden met een sculpturale en massief ogende kwaliteit. Dit halssieraad oogt ergens zwaar maar krijgt door het gebruik van het transparante kunststof tegelijkertijd een opmerkelijke lichtheid. Chris Steenbergen (1920-2007) studeerde aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam maar begon pas na zijn opleiding met het ontwerpen van sieraden. Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Amsterdam. Hij maakte objecten maar legde zich, vaak in opdracht, vooral toe op het ontwerpen van sieraden, die hij met grote technische precisie vervaardigde. In een tijd waarin de materialen schaars waren bouwde hij langzaam maar gestaag aan een eigenzinnig oeuvre. Zijn werk kenmerkt zich door een bijzondere eenvoud waarin zilver en goud, in geometrische vormen gevat, vaak een even ingehouden als krachtige expressie krijgen. In de jaren vijftig vindt hij inspiratie in de beeldhouwkunst van Antoine Pevsner, Henry Moore en Naum Gabo en wendt hij zich af van de conservatieve tradities van zijn metiér. De vormprincipes die aan zijn werk ten grondslag liggen zijn dan constructivistisch. Robuuste geometrisch vormen worden vervolgens meer en meer het uitgangspunt van zijn ontwerpen en verlenen zijn sieraden een opvallende monumentaliteit. Hierdoor worden ze ook aantrekkelijk voor mannelijke sieraaddragers. Met deze ontwerpen was Chris Steenbergen zijn tijd enigszins vooruit. Een jongere generatie sieraadontwerpers zweert eind jaren zestig niet alleen publiekelijk het gangbare sieraad als louter decoratief vrouwelijk ornament af, maar omarmt dan ook de Bauhaus principes en Nieuwe Zakelijkheid. Ze verklaren echter ook het edelmetaal tot taboe. Steenbergen blijft al die tijd trouw aan het zilver en het goud. Hij beschouwt zichzelf niet alleen als een estheet, hij is tegelijkertijd een realist die weet dat de edelmetalen nu eenmaal beter verkopen en gelooft daarbij in een eerlijke moderne toepassing van het zilver en goud. Soms werkte hij tevens met gekleurd perspex of edelstenen.