Collectie-item
zonder titel
Instelling/bron: Design Museum Den Bosch
vaassculptuur Vaassculptuur met een asymmetrische kruikvorm en een abstracte decoratie. Het object is een sprekend voorbeeld van de talloze kleine plastieken, die Ron Nagle tijdens zijn lange loopbaan als keramist heeft vormgegeven. Nagle's objecten blinken uit vanwege hun sculpturale kenmerken: hoewel ze overwegend van zeer bescheiden grootte zijn, stralen ze een overtuigende monumentale kwaliteit uit. Ook de decoratie is opvallend. Nagle heeft een bijzonder gevoel voor textuur. Hij voorziet een tijdlang zijn sculptuurtjes van het stucco effect dat veel Californische huizen kenmerkt, en dat hij in zijn jeugd zo lelijk vond. De keramist wordt vooral gewaardeerd vanwege zijn ongelooflijke beheersing van het kleurgebruik bij overglazuren. Gebruik makend van een simpele hobbytechniek, die hij in de amateur pottenbakkerij van zijn moeder leerde, spuit hij soms wel tot 30 lagen verf over zijn objecten, die hij na elke verflaag opnieuw in de oven bakt. Het resultaat is een zeer intens, warm en rijk kleurenpalet. Ron Nagle (San Francisco, 1939), in de jaren zestig en zeventig ook succesvol als muzikant, songwriter en componist, geniet zijn professionele keramische training bij Peter Voulkos. Deze voorman van de West Coast Ceramists neemt hem als persoonlijke assistent aan. In dezelfde tijd leert hij in de Ferus Gallery het werk van onder andere Ken Price en Giorgi Morandi kennen, waardoor hij zich zeer geïnspireerd weet. Vanaf de jaren zestig maakt Nagle, die zich aansluit bij de zogenaamde Abstract Expressionist Ceramics Group rond Voulkos, zijn kleine keramische sculpturen, waarvoor hij de eerste tien jaar nauwelijks waardering krijgt. Hij blijft zijn uitgangspunten echter trouw en begin jaren zeventig neemt zijn keramische carrière een vlucht. Geroemd vanwege zijn humorvolle en beeldende kwaliteiten beweegt Nagle zich met zijn keramiek tussen schilderkunst en beeldhouwkunst. Hoewel zijn werk abstract is, refereert het onder meer aan de populaire cultuur. Hij heeft daarbij een bijzonder gevoel voor textuur. Zo voorziet hij een tijdlang zijn sculptuurtjes van het stucco effect dat veel Californische huizen kenmerkt en dat hij in zijn jeugd zo lelijk vond. Nagle wordt vooral gewaardeerd vanwege zijn ongelooflijke beheersing van het kleurgebruik bij overglazuren. Gebruik makend van een simpele hobbytechniek, die hij in de amateur pottenbakkerij van zijn moeder leerde, spuit hij soms wel tot 30 lagen verf over zijn objecten, die hij na elke verflaag opnieuw in de oven bakt. Het resultaat is een zeer intens, warm en rijk kleurenpalet. Het werk van Nagle wordt in 1983 voor het eerst in Nederland geïntroduceerd tijdens de expositie Who is afraid of American Pottery? in Het Kruithuis in 's-Hertogenbosch.