Collectie-item
De Peel
Instelling/bron: Museum Helmond
In zijn ogenschijnlijk eenvoudige linosnedes speelt Dick Verdult (1954, Eindhoven) keer op keer met woord en beeld. Eigenlijk goochelt hij nieuwe betekenissen tevoorschijn, net zoals zijn stadgenoot René Daniels dat in de jaren tachtig van de vorige eeuw deed. De linosnedes zitten meestal vol associatieve beeldgrapjes. Dit principe passen de surrealisten reeds toe. Beeld en woord staan in Verdults linosnedes in een wonderlijke verhouding tot elkaar. Hij vergroot de absurditeit door onophoudelijk te spelen met niet-bestaande woordcombinaties en gezegden. In De Peel zien we een treurig landschap met een ven dat in grijstinten vecht met de elementen. Boven de lage horizon zien we de contouren van figuren als verwijzing naar Peellegenden. Aan de hemel zien we zowel de suggestie van een schijnende zon als een bliksemschicht die de donder begeleidt. In tegenstelling tot veel van zijn linosnedes is het beeld dat Verdult hier schetst eerder poëtisch, dan dat het een beeldgrap voorstelt.